حال و روز زنی پریشان در میان بحبهه جنگ را داشتم

کودکم در یک سو و شراره های آتش در سویی دیگر

بوی باروت در هوا

صدای تیر اسلحه ها و نفربرهای مهاجم

لحظه ای درنگ لازم بود

تا از این کشاکش جان بدر برم

آه

و تو قهرمان رویایی من

از پشت پرچین های باغ پشتی به سویم آمدی

دستانم را در دست گرفتی

و اشکهایم را پاک کردی

گره روسری ام را سفت کردی

دوان دوان

از لبه ی پرتگاه رد شدیم

نگاهی به پشت انداختم

دود غلیظ و سیاهی آسمان آبی را رنگ کرد

من و تو به دشت لاله ها رسیدیم

بدور از قیل و قال

صدای گلوله ها قطع شده بود

آسمان دوباره آبی شد

دو پرنده عاشق در آغوش هم در آسمان می درخشیدند &&&